Vroeger was alles beter.... Of toch niet?

23-02-2017 | door: Blog

Vroeger was alles beter.... Of toch niet?

Vroeger was het woord “uitprinten” fout. Je kreeg dan uitgelegd dat het òf “uitdraaien” was, òf “printen”. Maar zéker niet “uitprinten”. Taalkundig noemen we dat een foutieve samentrekking oftewel een contaminatie. In geval van twijfel kon je altijd terug vallen op de autoriteit op dat gebied, de dikke Van Dale. Dat was overzichtelijk en gaf rust en duidelijkheid. Daar kon je het woord “aanmeren” niet vinden. Wel “aanleggen” of “meren”. “Datums”? Onvindbaar! Zoek maar even op “data”, dat staat er wel.

Dit zijn slechts een aantal voorbeeld van fouten die we zijn gaan accepteren. Namelijk alle drie de genoemde voorbeelden staan tegenwoordig wél in diezelfde “Dikke”. Daar kan ik echt gék van worden. Als we alles maar lang genoeg verkeerd doen, schuiven we gewoon de norm op, en vallen we er weer keurig binnen. Huhhh? Nu wil ik echt niet de indruk wekken dat ik vind dat vroeger alles beter was, maar sinds zelfs de in mijn ogen autoriteiten meegaan in dit verhaal, ben ik wel bang dat het einde zoek is.

Of…… is dat nou wat we noemen “met de tijd meegaan”?. Dat is best een dunne lijn. Wanneer ben je met je tijd mee aan het gaan en wanneer beoordeel je volgens een lagere standaard? Wie het weet mag het zeggen. Toegegeven, als we altijd alles willen houden zoals het was, hadden wij vanuit Ingram (als we al bestaan hadden) nu alle goederen (wat dat dan ook geweest zou zijn) nog met een paard en een trekschuit bij de ontvanger (op een adres zonder straatnaam) gebracht. Dus nee, ik ben niet tegen verandering.

Tegenwoordig hebben we stoplichten die rode en groene signalen op de grond toont om te voorkomen dat voetgangers door rood lopen, terwijl ze nietsvermoedend met hun hoofd naar beneden naar hun smartphone kijken. De vraag is, is dat een goede ontwikkeling of is dat het verleggen van de grens? Is dat een voorbeeld van innovatie of juist van het feit dat we accepteren dat iedereen tegenwoordig zo in zijn eigen wereld leeft, dat we snufjes moeten verzinnen om die mensen tegen zichzelf te beschermen?

Anyway, vroeger “lastte” de scheids een wedstrijd “af”, tegenwoordig mag “aflassen” ook. Als ik aan succesvolle ondernemers vraag waar zij hun new business vandaan halen, is heel vaak het antwoord dat ze afhankelijk zijn van mond-op-mond reclame. Ik ga er dan voor het gemak even van uit dat ze mond-tot-mond reclame bedoelen.

Natuurlijk heb ik ook een berg boter op mijn hoofd als ik hier heel belerend zeg, dat we middelmaat creëren als we deze ontwikkeling accepteren. Ook ik vertel dagelijks welke nieuwe snufjes er zijn en waarom je die echt zou moeten willen. Vooruitgang of opschuiven van de norm? Ik denk dat ik ga voor “continue ontwikkeling”. En als een nieuw idee niet meteen goed werkt, doen we het gewoon overnieuw.

Terug naar nieuws overzicht

Nieuwsarchief Tip de redactie